Saturday, March 07, 2009

دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟


گفته بودي كه بيايم چو به جان آيي تو
من به جان آمدم آخر تو چرا مي نايي
"فخرالدين عراقي"



من خرابم امشب
بوي احساس تو مستم كرده است
مست چشمان سياهت گشتم
تر شدم از نگهت

من خرابم امشب
مي همي مي نوشم
و صدايت دل بيمار مرا نيست كه آرام كند

رفتي از ابياتم
رفتي از خاطره ها
من دگر نام تو را با كه توانم گفتن؟
من دگر ياد تو را با كه توانم خواندن؟

باغ احساس مرا برد كسي
خانه خاطره ام ويران شد
مهرباني ها را سوزاندم
آمدم باز به سويت اما
"تو چرا مي نايي"

من دگرگون شده ي دوري تو
من فراسوي محبت خالي
من همه مست كنم ، مست شوم
اما
"تو چرا مي نايي"

تو صدايم كردي
من تو را در غزل حافظ و سعدي ديدم
من تو را مي دانم
من تو را مي شنوم
حس پنهان مرا ، چه كسي باور كرد؟
تو ولي مي داني حس پنهانم را

من دگرگون شده ام
ترس بي پاياني است
اشتياقي است عجيب
ميل رفتن شايد
تو هماني كه مرا دزديدي
من دگرگون شده ام
من تو را مي دزدم
و غزل هايم باز ، پر شود از نگه مست تو و چشمانت
من تو را مي خوانم
من تو را مي دانم
من تو را مي شنوم

آمدم باز به سويت اما
"تو چرا مي نايي"

"Fati"
هجده اسفند ماه 1387