Tuesday, September 20, 2005

شام آخر



وشاید آخرین شبی باشد که با تمام احساسم برایت بنویسم
و شاید آخرین شبی که احساسات حقیرم را با تمام عشق و وجود به تو تقدیم کنم

وشاید آخرین دیدار
و من در حسرت نگاه اشک بارت می بارم
و در حسرت ذره ای احساس ، تا طاقت بیاورم
تو کدامین لحظه از شبی که هر چه می خوانمت نمی آیی
تو کدامین قافیه ای که در ابیاتم پنهان گشته ای
تو کدامین قله ای که صعودت را با خود به گور خواهم برد
و کدامین واژه که در فراسوی صدایم فریاد شده ای
و در روییاهایم کلامی ناباور

شاید اسیری ، شاید مرگی ، شاید مهربانی و شاید تلالو امواج روح بخش خورشید
به چه مثالی و به که شبیه؟
به قطره ای اشک می مانی که گرمایش وجودم را آتش می زند
به صبح می مانی که فریادش رخسار شب گونه ام را رسوا می کند
به دریای مواج خونین رنگی که ساحلش را رنگین کرده است

می خواهم گریه کنم تا شاید امشب عاشقانه بمیرم
تا شاید امشب به هر آنچه از نسیم می شنوم لبخند زنم
می خواهم دره های پر شیب زندگی در پس قدم های آرامم سپری شود

و تو....
تنها درختِ باغ زندگیم
تنها سوار ِ جاده پر پیچ و خم عشقم
امشب آخرین شبی است که با تمام احساس برایت خواهم نوشت
شاید پس از مرگم گنگی جملات و کلماتم را درک کنی و ...

ولی افسوس که آنگاه جز خاطره ای بیش ، هیچ نیابی


Tuesday, September 13, 2005

بیا



هجوم لحظه ها چه تلخند
لحظه های بی تو و بی یاد تو

هجوم لحظه ها چه دل فریبند
لحظه هایی که به امید لحظه ای دیگر پایان می یابند

هجوم لحظه ها ، دارند مرا می گیرند
دارند مرا از این زندگی می گیرند
هجوم لحظه ها بی یاد تو برایم سالیان سال می گذرد

و نیست حتی قطره اشکی در هجوم لحظه هایم
و حتی ناله ای ، آهی