در کویر دل سنگم
گویی باز تشنه ای راه گم کرده باشد
...افسوس
چشمهُ جوشان دلم باز خشکیده
...افسوس
گویی زیبایی و طراوت آن چشمهُ جوشان را ربوده اند
دیر زمانی است که دیگر از صدای شرشر آن
هیچ خبری نیست
و شاید تشنگانی دگر
که در آرزوی قطره ای آب
به سوی چشمه جوشان پر بکشند
و در حسرت قطره ای آب
فنا شوند
No comments:
Post a Comment