پرنده ای پرید
غرور آسمان شکست
و نور ماه رنگ باخت
و من و ماه پر غرور به انتظار صبح
پرنده ای پرید
و ابر آسمان گریست
و شاخه درخت نگاه سرد را به جان خرید
و من و ماه و شاخه درخت به انتظار صبح
پرنده ای پرید
میان ناله های شب ستاره شد
و سوسوی ستاره ناله شد
و من و ماه و آن ستاره و درخت به انتظار صبح
پرنده ای پرید
و دیو شب امید داشت
به بودن پرنده های بی پناه ، درون راز سر به مهر هر شبش
امید داشت
به بودن صدای بال آن کبوتر قشنگ
امید داشت
به نور ماه ، غرور آسمان و ابر
و من و ماه و آن ستاره و درخت و آن کبوتر قشنگ به انتظار صبح
پرنده ای پرید
و رود بی هدف به راه خود ادامه داد
و ماهی سپید به آسمان نگاه کرد
و من و رود و ماهی و ستاره و درخت و ماه و آن کبوتر قشنگ به انتظار صبح
پرنده ای پرید
سکوت آسمان شکست
و من و هر چه هست به انتظار صبح
و شب چه مبهم است
"Fati"
85/3/6
No comments:
Post a Comment